Pomoce: Połowa dużego przeciętego wzdłuż papieru, mazaki, pastele,

klej, plakietki z obrazkami stacji kolejowych.

Przebieg:

Dzieci siedzą na krzesłach ustawionych w pociąg, którego są pasażerami.

Po przyjeździe na kolejną stację prowadzący ogłasza jej nazwę i pokazuje

odpowiednią planszę. Dzieci wysiadają, aby bawić się w sposób, jaki sugeruje

dana nazwa, np.: Łódź- wiosłują, Turek- siadają po turecku, Ozorków- zwijają

język w trąbkę, Konin- naśladują bieg konia, Pajęczno- bawią się w zabawę

„ Pająk i muchy” Jedno dziecko jest pająkiem, pozostałe fruwają bzykając,

jak muchy. Na hasło „pająk” muchy stają w bezruchu. Kto się poruszy, zostaje

pająkiem prowadzi zabawę dalej.

- Ryki- bawią się w zabawę „Stacja zagłuszająca”

Dzielimy dzieci na trzy grupy. Pierwsza, stojąca po jednej stronie sali jest

nadawczą- druga, w środku- jest stacją zagłuszającą. Trzecia po drugiej stronie

sali- jest stacją odbiorczą. „Nadajnik” ustala, jakie słowo będzie przekazywał.

„Zagłuszacze”, podskakując, krzycząc, lub uderzając w instrumenty perkusyjne,

starają się zakłócić przekaz informacji do stacji odbiorczej. Na znak, że informacja

jednak dotarła, podnoszą ręce do góry. Potem dokonujemy zmiany tak, aby

grupy były w każdej roli. Następnie dzieci uruchamiając własną wyobraźnię rysują

na temat: „Co chciałbyś zobaczyć w podróży”

Instrukcja: Połącz swój rysunek z innymi, tak aby powstała trasa całej naszej

podróży”

Podsumowanie: rozmawiamy z dziećmi o tym:

- dokąd chciałyby pojechać razem w podróż?

- czy są zadowolone z tego co wspólnie zrobiły?

2."Na dworcu" - zabawa doskonaląca koncentrację

Opowiadanie o wydarzeniach na dworcu. Zegar wybija tam godziny, urzędnik

sprzedaje w kasie bilety, żegnają się dwie przyjaciółki, sprzedawca kiełbasek

zachwala swój towar, pociąg wjeżdża na peron itp. Każde dziecko przejmuje

rolę określonej osoby lub przedmiotu, odtwarza konkretny odgłos, zawołanie

lub wypowiada jakieś zdanie. Zegar dworcowy tyka: tik-tak, tik-tak, tik-tak,

sprzedawca woła: gorące parówki. Nauczyciel opowiada historyjkę, dzieci

naśladują określony odgłos.

Temat historyjki można zmieniać, np. wizyta w szpitalu czy spacer po lesie.

Trzeba tak dobrać opowiadanie, aby dzieci mogły się w nim odnaleźć ze swoimi

doświadczeniami i przeżyciami.

3.„ Nad brzegiem morza” – czytanie tekstu relaksacyjnego na tle

bardzo delikatnej i spokojnej muzyki. Dzieci wygodnie leżą na materacach

i słuchają.

Jest słoneczny, letni dzień. Idę wolno brzegiem morza, stąpam po żółtym,

gładkim piasku. Bose stopy zapadają się w nim. Piasek cichutko skrzypi – jest

miękki i bardzo, bardzo ciepły. Po jednej stronie widzę spokojne morze i daleki

horyzont. Po drugiej – pachnący, sosnowy las. Od morza wieje lekki, bardzo

delikatny wiatr. Aromat drzew miesza się z zapachem wody. Błękit łączy się

z zielenią i kolorem żółtym. Od barw i zapachów trochę kręci mi się w głowie.

Zamykam oczy – jestem senny. Jak dobrze leży się na plaży. Ciało grzeje

mi piasek i promienie słońca. Delikatny plusk fal uspakaja mnie. W górze

błękit nieba. Zapadam powoli w półsen. Wszystko staje się nierealne, nieważne.

Z oddali dochodzi stłumiony gwar głosów. Otacza mnie cichy, jednostajny szum

morza i piękna muzyka.

Autor: dr M. Kierył

Muzyka: Enio Morricone , płyta „ Cockeyes song”

4. „Sieć” – dwoje dzieci podaje sobie rękę tworząc „sieć”. Połączone

w ten sposób gonią innych. Kiedy uda im się dotknąć innego uczestnika zabawy,

staje się on trzecim „elementem sieci”. Po dotknięciu czwartej osoby następuje

podział na dwie pary. Zabawa trwa dotąd, aż wszyscy trzymający się za ręce,

tworzą dwu – lub trzyosobowe „siateczki”.

5. „Rybak" - Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym na obwodzie koła.

Zamykają oczy, nauczycielka wybiera „rybaka” i „strażnika jeziora”, reszta dzieci

to rybki. Dzieci otwierają oczy i obserwują się wzajemnie w ciszy i skupieniu.

„Rybak” łowi rybki mrugając jednym okiem, musi uważać na „strażnika”, gdy

mrugnie do niego będzie złapany – „strażnik” musi złapać „rybaka” na gorącym

uczynku krzycząc „mam cię”. Rybki, które złowi rybak mówią „jestem złowiona”

i odwracają się plecami do środka koła. Wygrywa dziecko, które złowi największą

ilość ryb.

6. „Woda – ląd” . Na podłodze wyznaczamy dwa pola (wodę i ląd)

oddzielone prostą linią. Uczestnicy stają na „lądzie”, na komendę „woda”

przeskakują obunóż na pole „wody”, na komendę „ląd” wracają na „ląd” itd,

kto się pomyli odpada. Ostatni wygrywa. Zabawa powinna być prowadzona dość

szybko, a polecenia wydawane zdecydowanym głosem i sugestywnie.

7."Tajemnica muszelki" P: ceramiczna miseczka, muszla, kawałek

materiału. Dzieci siedzą w kole. Na środku sali w ceramicznej miseczce leży

muszelka, która jest przykryta kawałkiem materiału. Naczynie przechodzi

z rąk do rąk. Kiedy poruszamy naczyniem, słychać jedynie dziwne stukanie.

Każde dziecko wsłuchuje się w dźwięk i pozwala posłuchać sąsiadowi.

Zakryte naczynie jeszcze raz krąży po sali i teraz każde dziecko może dotknąć

przedmiotu pod serwetką, jednak nie może zdradzić co kryje się pod serwetką.

Następnie każde dziecko wypowiada nazwy przedmiotów jakie kojarzą mu się

z tym czego dotknęło. W końcu odkrywamy serwetkę i każde dziecko ogląda

muszelkę.