Rozporz±dzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r.
(Dz. U. z 2017 r. poz. 356)
PODSTAWA PROGRAMOWA WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
DLA PRZEDSZKOLI, ODDZIA£ÓW PRZEDSZKOLNYCH W SZKO£ACH
PODSTAWOWYCH ORAZ INNYCH FORM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
Podstawa programowa wychowania przedszkolnego wskazuje cel wychowania
przedszkolnego, zadania profilaktyczno-wychowawcze przedszkola, oddzia³u przedszkolnego
zorganizowanego w szkole podstawowej i innej formie wychowania przedszkolnego,
zwanych dalej „przedszkolami”, oraz efekty realizacji zadañ w postaci celów osi±ganych
przez dzieci na zakoñczenie wychowania przedszkolnego.
Celem wychowania przedszkolnego jest wsparcie ca³o¶ciowego rozwoju dziecka. Wsparcie to
realizowane jest przez proces opieki, wychowania i nauczania – uczenia siê, co umo¿liwia
dziecku odkrywanie w³asnych mo¿liwo¶ci, sensu dzia³ania oraz gromadzenie do¶wiadczeñ na
drodze prowadz±cej do prawdy, dobra i piêkna. W efekcie takiego wsparcia dziecko osi±ga
dojrza³o¶æ do podjêcia nauki na pierwszym etapie edukacji.
Zadania przedszkola
1. Wspieranie wielokierunkowej aktywno¶ci dziecka poprzez organizacjê warunków
sprzyjaj±cych nabywaniu do¶wiadczeñ w fizycznym, emocjonalnym, spo³ecznym
i poznawczym obszarze jego rozwoju.
2. Tworzenie warunków umo¿liwiaj±cych dzieciom swobodny rozwój, zabawê
i odpoczynek w poczuciu bezpieczeñstwa.
3. Wspieranie aktywno¶ci dziecka podnosz±cej poziom integracji sensorycznej
i umiejêtno¶ci korzystania z rozwijaj±cych siê procesów poznawczych.
4.Zapewnienie prawid³owej organizacji warunków sprzyjaj±cych nabywaniu przez dzieci
do¶wiadczeñ, które umo¿liwi± im ci±g³o¶æ procesów adaptacji oraz pomoc dzieciom rozwijaj±cym siê w sposób nieharmonijny, wolniejszy lub przyspieszony.
5. Wspieranie samodzielnej dzieciêcej eksploracji ¶wiata, dobór tre¶ci adekwatnych do
poziomu rozwoju dziecka, jego mo¿liwo¶ci percepcyjnych, wyobra¿eñ i rozumowania,
z poszanowaniem indywidualnych potrzeb i zainteresowañ.
6. Wzmacnianie poczucia warto¶ci, indywidualno¶æ, oryginalno¶æ dziecka oraz potrzeby
tworzenia relacji osobowych i uczestnictwa w grupie.
7. Tworzenie sytuacji sprzyjaj±cych rozwojowi nawyków i zachowañ prowadz±cych do
samodzielno¶ci, dbania o zdrowie, sprawno¶æ ruchow± i bezpieczeñstwo, w tym
bezpieczeñstwo w ruchu drogowym.
8. Przygotowywanie do rozumienia emocji, uczuæ w³asnych i innych ludzi oraz dbanie
o zdrowie psychiczne, realizowane m.in. z wykorzystaniem naturalnych sytuacji,
pojawiaj±cych siê w przedszkolu oraz sytuacji zadaniowych, uwzglêdniaj±cych tre¶ci
adekwatne do intelektualnych mo¿liwo¶ci i oczekiwañ rozwojowych dzieci.
9. Tworzenie sytuacji edukacyjnych buduj±cych wra¿liwo¶æ dziecka, w tym wra¿liwo¶æ
estetyczn±, w odniesieniu do wielu sfer aktywno¶ci cz³owieka: mowy, zachowania,
ruchu, ¶rodowiska, ubioru, muzyki, tañca, ¶piewu, teatru, plastyki.
10. Tworzenie warunków pozwalaj±cych na bezpieczn±, samodzieln± eksploracjê otaczaj±cej
dziecko przyrody, stymuluj±cych rozwój wra¿liwo¶ci i umo¿liwiaj±cych poznanie
warto¶ci oraz norm odnosz±cych siê do ¶rodowiska przyrodniczego, adekwatnych do
etapu rozwoju dziecka.
11. Tworzenie warunków umo¿liwiaj±cych bezpieczn±, samodzieln± eksploracjê elementów
techniki w otoczeniu, konstruowania, majsterkowania, planowania i podejmowania
intencjonalnego dzia³ania, prezentowania wytworów swojej pracy.
12. Wspó³dzia³anie z rodzicami, ró¿nymi ¶rodowiskami, organizacjami i instytucjami,
uznanymi przez rodziców za ¼ród³o istotnych warto¶ci, na rzecz tworzenia warunków
umo¿liwiaj±cych rozwój to¿samo¶ci dziecka.
13. Kreowanie, wspólne z wymienionymi podmiotami, sytuacji prowadz±cych do poznania
przez dziecko warto¶ci i norm spo³ecznych, których ¼ród³em jest rodzina, grupa
w przedszkolu, inne doros³e osoby, w tym osoby starsze, oraz rozwijania zachowañ
wynikaj±cych z warto¶ci mo¿liwych do zrozumienia na tym etapie rozwoju.
14. Systematyczne uzupe³nianie, za zgod± rodziców, realizowanych tre¶ci wychowawczych
o nowe zagadnienia, wynikaj±ce z pojawienia siê w otoczeniu dziecka zmian i zjawisk
istotnych dla jego bezpieczeñstwa i harmonijnego rozwoju.
15. Systematyczne wspieranie rozwoju mechanizmów uczenia siê dziecka, prowadz±ce do
osi±gniêcia przez nie poziomu umo¿liwiaj±cego podjêcie nauki w szkole.
16. Organizowanie zajêæ – zgodnie z potrzebami – umo¿liwiaj±cych dziecku poznawanie
kultury i jêzyka mniejszo¶ci narodowej lub etnicznej lub jêzyka regionalnego –
kaszubskiego.
17. Tworzenie sytuacji edukacyjnych sprzyjaj±cych budowaniu zainteresowania dziecka
jêzykiem obcym nowo¿ytnym, chêci poznawania innych kultur.
Przygotowanie dzieci do pos³ugiwania siê jêzykiem obcym nowo¿ytnym nie dotyczy:
1)dzieci posiadaj±cych orzeczenie o potrzebie kszta³cenia specjalnego wydane ze
wzglêdu na niepe³nosprawno¶æ intelektualn± w stopniu umiarkowanym lub znacznym
oraz dzieci posiadaj±cych orzeczenie o potrzebie kszta³cenia specjalnego wydane ze
wzglêdu na niepe³nosprawno¶ci sprzê¿one, je¿eli jedn± z niepe³nosprawno¶ci jest
niepe³nosprawno¶æ intelektualna w stopniu umiarkowanym lub znacznym;
2) dzieci posiadaj±cych orzeczenie o potrzebie kszta³cenia specjalnego wydane ze
wzglêdu na inne ni¿ wymienione w pkt 1 rodzaje niepe³nosprawno¶ci, o których
mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 127 ust. 19 pkt 2 ustawy z dnia
14 grudnia 2016 r. – Prawo o¶wiatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59), oraz je¿eli
z indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego wynika brak mo¿liwo¶ci
realizacji przygotowania do pos³ugiwania siê jêzykiem obcym nowo¿ytnym ze
wzglêdu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz mo¿liwo¶ci
psychofizyczne dziecka.
Osi±gniêcia dziecka na koniec wychowania przedszkolnego
I. Fizyczny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjêcia nauki w szkole:
1) zg³asza potrzeby fizjologiczne, samodzielnie wykonuje podstawowe czynno¶ci higieniczne;
2) wykonuje czynno¶ci samoobs³ugowe: ubieranie siê i rozbieranie, w tym czynno¶ci precyzyjne,
np. zapinanie guzików, wi±zanie sznurowade³;
3) spo¿ywa posi³ki z u¿yciem sztuæców, nakrywa do sto³u i sprz±ta po posi³ku;
4) komunikuje potrzebê ruchu, odpoczynku itp.;
5) uczestniczy w zabawach ruchowych, w tym rytmicznych, muzycznych, na¶ladowczych,
z przyborami lub bez nich; wykonuje ró¿ne formy ruchu: bie¿ne, skoczne, z czworakowaniem, rzutne;
6) inicjuje zabawy konstrukcyjne, majsterkuje, buduje, wykorzystuj±c zabawki,
materia³y u¿ytkowe, w tym materia³ naturalny;
7) wykonuje czynno¶ci, takie jak: sprz±tanie, pakowanie, trzymanie przedmiotów
jedn± rêk± i obur±cz, ma³ych przedmiotów z wykorzystaniem odpowiednio
ukszta³towanych chwytów d³oni, u¿ywa chwytu pisarskiego podczas rysowania,
kre¶lenia i pierwszych prób pisania;
8) wykonuje podstawowe æwiczenia kszta³tuj±ce nawyk utrzymania prawid³owej
postawy cia³a;
9) wykazuje sprawno¶æ cia³a i koordynacjê w stopniu pozwalaj±cym na rozpoczêcie
systematycznej nauki czynno¶ci z³o¿onych, takich jak czytanie i pisanie.
II. Emocjonalny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjêcia nauki w szkole:
1) rozpoznaje i nazywa podstawowe emocje, próbuje radziæ sobie z ich prze¿ywaniem;
2) szanuje emocje swoje i innych osób;
3) prze¿ywa emocje w sposób umo¿liwiaj±cy mu adaptacjê w nowym otoczeniu, np. w nowej grupie dzieci, nowej grupie starszych dzieci, a tak¿e w nowej grupie dzieci i osób doros³ych;
4) przedstawia swoje emocje i uczucia, u¿ywaj±c charakterystycznych dla dziecka
form wyrazu;
5) rozstaje siê z rodzicami bez lêku, ma ¶wiadomo¶æ, ¿e rozstanie takie bywa d³u¿sze
lub krótsze;
6) rozró¿nia emocje i uczucia przyjemne i nieprzyjemne, ma ¶wiadomo¶æ, ¿e
odczuwaj± i prze¿ywaj± je wszyscy ludzie;
7) szuka wsparcia w sytuacjach trudnych dla niego emocjonalnie; wdra¿a swoje
w³asne strategie, wspierane przez osoby doros³e lub rówie¶ników;
8) zauwa¿a, ¿e nie wszystkie prze¿ywane emocje i uczucia mog± byæ podstaw± do
podejmowania natychmiastowego dzia³ania, panuje nad nieprzyjemn± emocj±,
np. podczas czekania na w³asn± kolej w zabawie lub innej sytuacji;
9) wczuwa siê w emocje i uczucia osób z najbli¿szego otoczenia;
10) dostrzega, ¿e zwierzêta posiadaj± zdolno¶æ odczuwania, przejawia w stosunku do
nich ¿yczliwo¶æ i troskê;
11) dostrzega emocjonaln± warto¶æ otoczenia przyrodniczego jako ¼ród³a satysfakcji
estetycznej.
III. Spo³eczny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjêcia nauki w szkole:
1) przejawia poczucie w³asnej warto¶ci jako osoby, wyra¿a szacunek wobec innych
osób i przestrzegaj±c tych warto¶ci, nawi±zuje relacje rówie¶nicze;
2) odczuwa i wyja¶nia swoj± przynale¿no¶æ do rodziny, narodu, grupy przedszkolnej,
grupy ch³opców, grupy dziewczynek oraz innych grup, np. grupy teatralnej, grupy
sportowej;
3) pos³uguje siê swoim imieniem, nazwiskiem, adresem;
4) u¿ywa zwrotów grzeczno¶ciowych podczas powitania, po¿egnania, sytuacji
wymagaj±cej przeproszenia i przyjêcia konsekwencji swojego zachowania;
5) ocenia swoje zachowanie w kontek¶cie podjêtych czynno¶ci i zadañ oraz
przyjêtych norm grupowych; przyjmuje, respektuje i tworzy zasady zabawy
w grupie, wspó³dzia³a z dzieæmi w zabawie, pracach u¿ytecznych, podczas odpoczynku;
6) nazywa i rozpoznaje warto¶ci zwi±zane z umiejêtno¶ciami i zachowaniami
spo³ecznymi, np. szacunek do dzieci i doros³ych, szacunek do ojczyzny, ¿yczliwo¶æ
okazywana dzieciom i doros³ym – obowi±zkowo¶æ, przyja¼ñ, rado¶æ;
7) respektuje prawa i obowi±zki swoje oraz innych osób, zwracaj±c uwagê na ich
indywidualne potrzeby;
8) obdarza uwag± inne dzieci i osoby doros³e;
9) komunikuje siê z dzieæmi i osobami doros³ymi, wykorzystuj±c komunikaty
werbalne i pozawerbalne; wyra¿a swoje oczekiwania spo³eczne wobec innego
dziecka, grupy.
IV. Poznawczy obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjêcia nauki w szkole:
1) wyra¿a swoje rozumienie ¶wiata, zjawisk i rzeczy znajduj±cych siê w bliskim
otoczeniu za pomoc± komunikatów pozawerbalnych: tañca, intencjonalnego ruchu,
gestów, impresji plastycznych, technicznych, teatralnych, mimicznych, konstrukcji
i modeli z tworzyw i materia³u naturalnego;
2) wyra¿a swoje rozumienie ¶wiata, zjawisk i rzeczy znajduj±cych siê w bliskim
otoczeniu za pomoc± jêzyka mówionego, pos³uguje siê jêzykiem polskim w mowie
zrozumia³ej dla dzieci i osób doros³ych, mówi p³ynnie, wyra¼nie, rytmicznie,
poprawnie wypowiada ciche i g³o¶ne d¼wiêki mowy, rozró¿nia g³oski na pocz±tku
i koñcu w wybranych prostych fonetycznie s³owach;
3) odró¿nia elementy ¶wiata fikcji od realnej rzeczywisto¶ci; byty rzeczywiste od
medialnych, byty realistyczne od fikcyjnych;
4) rozpoznaje litery, którymi jest zainteresowane na skutek zabawy i spontanicznych
odkryæ, odczytuje krótkie wyrazy utworzone z poznanych liter w formie napisów
drukowanych dotycz±ce tre¶ci znajduj±cych zastosowanie w codziennej aktywno¶ci;
5) odpowiada na pytania, opowiada o zdarzeniach z przedszkola, obja¶nia kolejno¶æ
zdarzeñ w prostych historyjkach obrazkowych, uk³ada historyjki obrazkowe,
recytuje wierszyki, uk³ada i rozwi±zuje zagadki;
6) wykonuje w³asne eksperymenty jêzykowe, nadaje znaczenie czynno¶ciom, nazywa
je, tworzy ¿arty jêzykowe i sytuacyjne, uwa¿nie s³ucha i nadaje znaczenie swym
do¶wiadczeniom;
7) eksperymentuje rytmem, g³osem, d¼wiêkami i ruchem, rozwijaj±c swoj±
wyobra¼niê muzyczn±; s³ucha, odtwarza i tworzy muzykê, ¶piewa piosenki,
porusza siê przy muzyce i do muzyki, dostrzega zmiany charakteru muzyki, np.
dynamiki, tempa i wysoko¶ci d¼wiêku oraz wyra¿a j± ruchem, reaguje na sygna³y,
muzykuje z u¿yciem instrumentów oraz innych ¼róde³ d¼wiêku; ¶piewa piosenki
z dzieciêcego repertuaru oraz ³atwe piosenki ludowe; chêtnie uczestniczy
w zbiorowym muzykowaniu; wyra¿a emocje i zjawiska pozamuzyczne ró¿nymi
¶rodkami aktywno¶ci muzycznej; aktywnie s³ucha muzyki; wykonuje lub
rozpoznaje melodie, piosenki i pie¶ni, np. wa¿ne dla wszystkich dzieci
w przedszkolu, np. hymn przedszkola, charakterystyczne dla uroczysto¶ci
narodowych (hymn narodowy), potrzebne do organizacji uroczysto¶ci np. Dnia
Babci i Dziadka, ¶wiêta przedszkolaka (piosenki okazjonalne) i inne; w skupieniu
s³ucha muzyki;
8) wykonuje w³asne eksperymenty graficzne farb±, kredk±, o³ówkiem, mazakiem itp.,
tworzy proste i z³o¿one znaki, nadaj±c im znaczenie, odkrywa w nich fragmenty
wybranych liter, cyfr, kre¶li wybrane litery i cyfry na g³adkiej kartce papieru,
wyja¶nia sposób powstania wykre¶lonych, narysowanych lub zapisanych kszta³tów,
przetwarza obraz ruchowy na graficzny i odwrotnie, samodzielnie planuje ruch
przed zapisaniem, np. znaku graficznego, litery i innych w przestrzeni sieci
kwadratowej lub liniatury, okre¶la kierunki i miejsca na kartce papieru;
9) czyta obrazy, wyodrêbnia i nazywa ich elementy, nazywa symbole i znaki
znajduj±ce siê w otoczeniu, wyja¶nia ich znaczenie;
10) wymienia nazwê swojego kraju i jego stolicy, rozpoznaje symbole narodowe
(god³o, flaga, hymn), nazywa wybrane symbole zwi±zane z regionami Polski ukryte
w podaniach, przys³owiach, legendach, bajkach, np. o smoku wawelskim, orientuje
siê, ¿e Polska jest jednym z krajów Unii Europejskiej;
11) wyra¿a ekspresjê twórcz± podczas czynno¶ci konstrukcyjnych i zabawy,
zagospodarowuje przestrzeñ, nadaj±c znaczenie umieszczonym w niej
przedmiotom, okre¶la ich po³o¿enie, liczbê, kszta³t, wielko¶æ, ciê¿ar, porównuje
przedmioty w swoim otoczeniu z uwagi na wybran± cechê;
12) klasyfikuje przedmioty wed³ug: wielko¶ci, kszta³tu, koloru, przeznaczenia, uk³ada
przedmioty w grupy, szeregi, rytmy, odtwarza uk³ady przedmiotów i tworzy
w³asne, nadaj±c im znaczenie, rozró¿nia podstawowe figury geometryczne (ko³o,
kwadrat, trójk±t, prostok±t);
13) eksperymentuje, szacuje, przewiduje, dokonuje pomiaru d³ugo¶ci przedmiotów,
wykorzystuj±c np. d³oñ, stopê, but;
14) okre¶la kierunki i ustala po³o¿enie przedmiotów w stosunku do w³asnej osoby,
a tak¿e w stosunku do innych przedmiotów, rozró¿nia stronê lew± i praw±;
15) przelicza elementy zbiorów w czasie zabawy, prac porz±dkowych, æwiczeñ
i wykonywania innych czynno¶ci, pos³uguje siê liczebnikami g³ównymi
i porz±dkowymi, rozpoznaje cyfry oznaczaj±ce liczby od 0 do 10, eksperymentuje
z tworzeniem kolejnych liczb, wykonuje dodawanie i odejmowanie w sytuacji
u¿ytkowej, liczy obiekty, odró¿nia liczenie b³êdne od poprawnego;
16) pos³uguje siê w zabawie i w trakcie wykonywania innych czynno¶ci pojêciami
dotycz±cymi nastêpstwa czasu np. wczoraj, dzisiaj, jutro, rano, wieczorem, w tym
nazwami pór roku, nazwami dni tygodnia i miesiêcy;
17) rozpoznaje modele monet i banknotów o niskich nomina³ach, porz±dkuje je,
rozumie, do czego s³u¿± pieni±dze w gospodarstwie domowym;
18) pos³uguje siê pojêciami dotycz±cymi zjawisk przyrodniczych, np. têcza, deszcz,
burza, opadanie li¶ci z drzew, sezonowa wêdrówka ptaków, kwitnienie drzew,
zamarzanie wody, dotycz±cymi ¿ycia zwierz±t, ro¶lin, ludzi w ¶rodowisku
przyrodniczym, korzystania z dóbr przyrody, np. grzybów, owoców, zió³;
19) podejmuje samodzieln± aktywno¶æ poznawcz± np. ogl±danie ksi±¿ek,
zagospodarowywanie przestrzeni w³asnymi pomys³ami konstrukcyjnymi,
korzystanie z nowoczesnej technologii itd.;
20) wskazuje zawody wykonywane przez rodziców i osoby z najbli¿szego otoczenia,
wyja¶nia, czym zajmuje siê osoba wykonuj±ca dany zawód;
21) rozumie bardzo proste polecenia w jêzyku obcym nowo¿ytnym i reaguje na nie;
uczestniczy w zabawach, np. muzycznych, ruchowych, plastycznych,
konstrukcyjnych, teatralnych; u¿ywa wyrazów i zwrotów maj±cych znaczenie dla
danej zabawy lub innych podejmowanych czynno¶ci; powtarza rymowanki i proste
wierszyki, ¶piewa piosenki w grupie; rozumie ogólny sens krótkich historyjek
opowiadanych lub czytanych, gdy s± wspierane np. obrazkami, rekwizytami,
ruchem, mimik±, gestami;
22) reaguje na proste polecenie w jêzyku mniejszo¶ci narodowej lub etnicznej, u¿ywa
wyrazów i zwrotów maj±cych znaczenie w zabawie i innych podejmowanych
czynno¶ciach: powtarza rymowanki i proste wierszyki, ¶piewa piosenki; rozumie
ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych wspieranych
np. obrazkiem, rekwizytem, gestem; zna god³o (symbol) swojej wspólnoty
narodowej lub etnicznej;
23) reaguje na proste polecenie w jêzyku regionalnym – kaszubskim, u¿ywa wyrazów
i zwrotów maj±cych znaczenie w zabawie i innych podejmowanych czynno¶ciach:
powtarza rymowanki i proste wierszyki, ¶piewa piosenki; rozumie ogólny sens
krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych wspieranych np. obrazkiem,
rekwizytem, gestem, zna god³o (symbol) swojej wspólnoty regionalnej –
kaszubskiej.
Warunki i sposób realizacji
1. Zgodnie z zapisami dotycz±cymi zadañ przedszkola nauczyciele organizuj± zajêcia
wspieraj±ce rozwój dziecka. Wykorzystuj± do tego ka¿d± sytuacjê i moment pobytu
dziecka w przedszkolu, czyli tzw. zajêcia kierowane i niekierowane. Wszystkie
do¶wiadczenia dzieci p³yn±ce z organizacji pracy przedszkola s± efektem realizacji
programu wychowania przedszkolnego. Wa¿ne s± zatem zajêcia kierowane, jak i czas
spo¿ywania posi³ków, czas przeznaczony na odpoczynek i charakter tego odpoczynku,
uroczysto¶ci przedszkolne, wycieczki, ale i ubieranie, rozbieranie. Bardzo wa¿na jest
samodzielna zabawa.
2. Przedstawione w podstawie programowej naturalne obszary rozwoju dziecka wskazuj±
na konieczno¶æ uszanowania typowych dla tego okresu potrzeb rozwojowych, których
spe³nieniem powinna staæ siê dobrze zorganizowana zabawa, zarówno w budynku
przedszkola, jak i na ¶wie¿ym powietrzu. Naturalna zabawa dziecka wi±¿e siê
z doskonaleniem motoryki i zaspokojeniem potrzeby ruchu, dlatego organizacja zajêæ
na ¶wie¿ym powietrzu powinna byæ elementem codziennej pracy z dzieckiem w ka¿dej
grupie wiekowej.
3. Nauczyciele, organizuj±c zajêcia kierowane, bior± pod uwagê mo¿liwo¶ci dzieci, ich
oczekiwania poznawcze i potrzeby wyra¿ania swoich stanów emocjonalnych,
komunikacji oraz chêci zabawy. Wykorzystuj± ka¿d± naturalnie pojawiaj±c± siê
sytuacjê edukacyjn± prowadz±c± do osi±gniêcia dojrza³o¶ci szkolnej. Sytuacje
edukacyjne wywo³ane np. oczekiwaniem poznania liter skutkuj± zabawami w ich
rozpoznawaniu. Je¿eli dzieci w sposób naturalny s± zainteresowane zabawami
prowadz±cymi do æwiczeñ czynno¶ci z³o¿onych, takich jak liczenie, czytanie, a nawet
pisanie, nauczyciel przygotowuje dzieci do wykonywania tych¿e czynno¶ci zgodnie
z fizjologi± i natur± pojawiania siê tych¿e procesów.
4. Przedszkole jest miejscem, w którym poprzez zabawê dziecko poznaje alfabet liter
drukowanych. Zabawa rozwija w dziecku oczekiwania poznawcze w tym zakresie i jest
najlepszym rozwi±zaniem metodycznym, które sprzyja jego rozwojowi. Zabawy
przygotowuj±ce do nauki pisania liter prowadziæ powinny jedynie do optymalizacji
napiêcia miê¶niowego, æwiczeñ planowania ruchu przy kre¶leniu znaków o charakterze
literopodobnym, æwiczeñ czytania liniatury, wodzenia po ¶ladzie i zapisu wybranego
znaku graficznego. W trakcie wychowania przedszkolnego dziecko nie uczy siê
czynno¶ci z³o¿onych z udzia³em ca³ej grupy, lecz przygotowuje siê do nauki czytania
i pisania oraz uczestniczy w procesie alfabetyzacji.
5. Nauczyciele diagnozuj±, obserwuj± dzieci i twórczo organizuj± przestrzeñ ich rozwoju,
w³±czaj±c do zabaw i do¶wiadczeñ przedszkolnych potencja³ tkwi±cy w dzieciach oraz
ich zaciekawienie elementami otoczenia.
6. Wspó³czesny przedszkolak funkcjonuje w dynamicznym, szybko zmieniaj±cym siê
otoczeniu, st±d przedszkole powinno staæ siê miejscem, w którym dziecko otrzyma
pomoc w jego rozumieniu.
7. Organizacja zabawy, nauki i wypoczynku w przedszkolu oparta jest na rytmie dnia,
czyli powtarzaj±cych siê systematycznie fazach, które pozwalaj± dziecku na stopniowe
zrozumienie pojêcia czasu i organizacji oraz daj± poczucie bezpieczeñstwa i spokoju,
zapewniaj±c mu zdrowy rozwój.
8. Pobyt w przedszkolu jest czasem wype³nionym zabaw±, która pod okiem specjalistów
tworzy pole do¶wiadczeñ rozwojowych buduj±cych dojrza³o¶æ szkoln±. Nauczyciele
zwracaj± uwagê na konieczno¶æ tworzenia stosownych nawyków ruchowych u dzieci, które
bêd± niezbêdne, aby rozpocz±æ naukê w szkole, a tak¿e na rolê poznawania
wielozmys³owego. Szczególne znaczenie dla budowy dojrza³o¶ci szkolnej maj± zajêcia
rytmiki, które powinny byæ prowadzone w ka¿dej grupie wiekowej oraz gimnastyki, ze
szczególnym uwzglêdnieniem æwiczeñ zapobiegaj±cych wadom postawy.
9. Nauczyciele systematycznie informuj± rodziców o postêpach w rozwoju ich dziecka,
zachêcaj± do wspó³pracy w realizacji programu wychowania przedszkolnego oraz
opracowuj± diagnozê dojrza³o¶ci szkolnej dla tych dzieci, które w danym roku maj±
rozpocz±æ naukê w szkole.
10. Przygotowanie dzieci do pos³ugiwania siê jêzykiem obcym nowo¿ytnym powinno byæ
w³±czone w ró¿ne dzia³ania realizowane w ramach programu wychowania
przedszkolnego i powinno odbywaæ siê przede wszystkim w formie zabawy. Nale¿y
stworzyæ warunki umo¿liwiaj±ce dzieciom os³uchanie siê z jêzykiem obcym w ró¿nych
sytuacjach ¿ycia codziennego. Mo¿e to zostaæ zrealizowane m.in. poprzez kierowanie
do dzieci bardzo prostych poleceñ w jêzyku obcym w toku ró¿nych zajêæ i zabaw,
wspóln± lekturê ksi±¿eczek dla dzieci w jêzyku obcym, w³±czanie do zajêæ rymowanek,
prostych wierszyków, piosenek oraz materia³ów audiowizualnych w jêzyku obcym.
Nauczyciel prowadz±cy zajêcia z dzieæmi powinien wykorzystaæ naturalne sytuacje
wynikaj±ce ze swobodnej zabawy dzieci, aby powtórzyæ lub zastosowaæ w dalszej
zabawie poznane przez dzieci s³owa lub zwroty.
Dokonuj±c wyboru jêzyka obcego nowo¿ytnego, do pos³ugiwania siê którym bêd±
przygotowywane dzieci uczêszczaj±ce do przedszkola
lub innej formy wychowania przedszkolnego, nale¿y braæ pod uwagê, jaki jêzyk
obcy nowo¿ytny jest nauczany w szko³ach podstawowych na terenie danej gminy.
11. Aran¿acja przestrzeni wp³ywa na aktywno¶æ wychowanków, dlatego proponuje siê
takie jej zagospodarowanie, które pozwoli dzieciom na podejmowanie ró¿norodnych
form dzia³ania. Wskazane jest zorganizowanie sta³ych i czasowych k±cików
zainteresowañ. Jako sta³e proponuje siê k±ciki: czytelniczy, konstrukcyjny, artystyczny,
przyrodniczy. Jako czasowe proponuje siê k±ciki zwi±zane z realizowan± tematyk±,
¶wiêtami okoliczno¶ciowymi, specyfik± pracy przedszkola.
12. Elementem przestrzeni s± tak¿e zabawki i pomoce dydaktyczne wykorzystywane
w motywowaniu dzieci do podejmowania samodzielnego dzia³ania, odkrywania zjawisk
oraz zachodz±cych procesów, utrwalania zdobytej wiedzy i umiejêtno¶ci, inspirowania
do prowadzenia w³asnych eksperymentów. Istotne jest, aby ka¿de dziecko mia³o
mo¿liwo¶æ korzystania z nich bez nieuzasadnionych ograniczeñ czasowych.
13. Elementem przestrzeni w przedszkolu s± odpowiednio wyposa¿one miejsca
przeznaczone na odpoczynek dzieci (le¿ak, materac, mata, poduszka), jak równie¿
elementy wyposa¿enia odpowiednie dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
14. Estetyczna aran¿acja wnêtrz umo¿liwia celebrowanie posi³ków (kulturalne, spokojne
ich spo¿ywanie po³±czone z nauk± pos³ugiwania siê sztuæcami), a tak¿e mo¿liwo¶æ
wybierania potraw przez dzieci (walory od¿ywcze i zdrowotne produktów), a nawet ich
komponowania.
15.Aran¿acja wnêtrz umo¿liwia dzieciom podejmowanie prac porz±dkowych np. po i przed
posi³kami, po zakoñczonej zabawie, przed wyj¶ciem na spacer.
|